ارزیابی خطر بروز بیماری عروق کرونر در بیماران دچار دیابت نوع ۲ بر مبنای مطالعه فرامینگهام : بررسی مقطعی عوامل خطرزا

مقدمه: مطالعه قلب framingham از اولین و بزرگترین مطالعاتی است که در زمینه شناسایی عوامل خطرزای بیماری عروق کرونر در جوامع صورت پذیرفته است . براساس این مطالعه ، انجمن قلب آمریکا (aha) معادله و جدول استانداردی را برای پیش بینی خطر ابتلا به بیماری کرونری قلب (chd)طرح ریزی نموده است .روشها: این معادله در برآورد میزان خطر chd در بیماران دیابتی نوع 2 طی یک مطالعه مقطعی در درمانگاه دیابت مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران ، مورد استفاده قرار گرفته است . عوامل خطرزایی که در این معادله مورد استفاده قرار می گیرند, عبارتند از: سن ، کلسترول تام ، hdl-c، فشارخون سیستولی ، مصرف سیگار، دیابت و هیپرتروفی بطن چپ در نوار قلب. بیماران بر اساس میزان خطر برآوردشده به چهار گروه تقسیم شدند و با توجه به اینکه در ارزیابی میزان خطر در این معادله برخی عوامل خطرزای دیگر لحاظ نگردیده است، عوامل خطرزای دیگری همچون چاقی (با شاخص توده بدن و نسبت کمر به باسن), تری گلیسرید, ldl-c و فشار خون دیاستولی در این مطالعه بررسی شد و ارتباط آنها با میزان خطر محاسبه شده با استفاده از آزمونهای آماری رگرسیون خطی و آنالیز واریانس یک سویه در نرم افزار spss.v6مورد تحلیل قرار گرفت .یافته‎ها: در بیماران مورد بررسی که شامل 91 زن و 48 مرد بودند, افزایش میزان خطر ده ساله نسبت به آمار aha بارز بود. میزان خطر پنج و ده ساله در مردان نسبت به زنان افزایش مشخص نشان می داد. به طور کلی عوامل خطرزای مورد بررسی در کل بیماران فراوانی بالایی داشتند؛ به عنوان مثال, در 36/4%بیماران میزان hdl-c کمتر یا مساوی mg/dl 35 بود. نسبت کلسترول تام به hdl-c که عامل ارزیابی کننده مهم خطر ابتلا به chd به شمار می آید به ترتیب در مردان و زنان 76/1  18/6 و 12/2 97/5 بود. ارتباط بین میزان خطر پنج و دو ساله با نسبت دور کمر به باسن, شاخص توده بدن و غلظت تری‎گلیسرید معنی دار نبود اما تفاوت معنی داری بین میزان خطر پنج و دو ساله با فشار خون دیاستولی (به ترتیب 0006/0=p و 0001/0=p) و ldl-c (به ترتیب 005/0=p و 001/0=p) یافت شد.نتیجه‎گیری: هرچند خطر افزوده بروز chd در بیماران دیابتی در این مطالعه نشان داده شده است , به نظر می رسد خطر واقعی بیش از این میزان باشد. از سوی دیگر نبود ارتباط معنی دار بین نسبت دور کمر به باسن, شاخص توده بدن و غلظت تری گلیسرید با میزان خطر chd می تواند تا حدودی ارزشمندی این معادله در بیماران دیابتی را زیر سؤال ببرد. در هر حال مطالعات دقیق آینده نگر ضرورت دارد.